17 juli 2011
Het is weer stil in Balingshoek. Jessie is verhuisd naar Vincent, Sophie en Pien. Volgens de laatste berichten gaat het heel goed. Ayla mist haar helemaal niet, maar ik wel een beetje, maar dat gaat wel weer over. Ik ga me eerst maar eens verheugen op een bridgereisje naar Turkije en dan verkering zoeken voor Doriath. Deze klus is in elk geval weer geklaard.

11 juli 2011
De logeerpartij van de kleine Pien is uiteindelijk niet doorgegaan. Vincent is toch niet op vakantie gegaan en het kleintje kan gelukkig gewoon thuisblijven. Dat betekent ook dat Jessie deze week al gaat verhuizen. Snik, snik. Vanavond ga ik dus maar haar koffertje inpakken, zodat Jessie er helemaal klaar voor is. Ik moet weer even aan het idee wennen (zoals altijd), maar het komt wel weer goed (ook zoals altijd).
Het is toch wel een hele andere belevenis zo'n kitten in haar eentje. Ondanks dat ze al die tijd als een speer is gegaan (zelfs geen plakoogje) ben ik toch wel druk met haar geweest. Omdat ze geen broertjes of zusjes had en Kari, zeker in het begin, veel te wild was, ben ik veel met haar aan het spelen geweest. Het is trouwens een heel zelfverzekerd kitten geworden met een eigen willetje. Daarnaast is ze prachtig. Kortom, ik ga haar missen.

7 juli 2011
Gisteren heeft Jessie haar tweede enting gehad. Ook haar toekomstige vriendinnetje mocht mee naar de dierenarts. De kleine Pien heeft haar eerste enting gekregen en mocht daarna even mee kennismaken met alle tantes. Dat ging wonderbaarlijk goed. Pien is nergens bang voor en de tantes vonden haar wel heel leuk, geloof ik. Bij Pien vergeleken is Jessie een reus. Ze weegt nog maar 700 gram en Jessie haalt gemakkelijk het dubbele. In het weekend komt Pien een weekje logeren en daarna gaan ze samen definitief naar Vincent. Ze waren gisteren al samen aan het spelen, dus dat wordt vette pret.
Vandaag lag ook de stamboom van Jessie in de brievenbus. Zo langzamerhand ga ik dus aftellen en dat is altijd vervelend. Maar enfin, Jessie komt heel goed terecht.

3 juli 2011
Gisteren heb ik VIncent uitgebreid gesproken, omdat het toekomstige vriendinnetje van Jessie al verhuisd is. Dat was niet volgens planning, want de kleine Pien (Leuke naam, Sophie) is pas 8 weken oud en nog helemaal niet ingeënt. Ja, kittens in huis geeft een hoop drukte en een ongelofelijke troep, maar Pien is natuurlijk veel te vroeg verhuisd. Het is overigens wel een droppie en met de liefde van Vincent en Sophie komt het vast allemaal wel goed.

2 juli 2011
Het is schandalig dat ik zo lang niets heb geschreven, maar ik ben heel druk met de opleiding Kattengedrag. Geen excuus, ik weet het, maar als het zo goed gaat dan is de behoefte om alles te delen wat minder groot. Enfin, voor de opleiding heb ik casus 4 ingestuurd en ik hoop dat ik het goed heb gedaan. Zoals gezegd gaat Jessie als een speer. Het bruin in haar vacht verdwijnt steeds meer en er komt zwart met rode vlekken voor terug. Een echt schildpadje dus, De stamboom kan nu elk moment in de brievenbus vallen en daar zal opstaan Zwart smoke schildpad, want haar buik is nog steeds helemaal zilverkleurig. Of ik het goed gedaan heb, zal de tijd leren, maar ik geloof niet dat het VIncent veel uitmaakt, mocht ik me toch vergist hebben. Alle katten genieten volop van het mooie weer in de nieuwe buitenren. Ze kunnen nu vanuit het raam in de woonkamer meteen naar buiten en er wordt heel veel gebruik van gemaakt. De komende week krijgt Jessie haar tweede enting en dan zit de klus er alweer bijna op. Heerlijk zo'n ongecompliceerde kittentijd en ondertussen maar groeien. Ze weegt nu bijna 1400 gram en dat is mooi voor zo'n  friemeltje.

15 juni 2011
Vandaag kwam Vincent voor de tweede keer bij Jessie op bezoek. De kleine dondersteen gaat definitief bij Vincent en zijn dochter Sophie wonen. Half juli gaat Jessie verhuizen en één of twee weken later krijgt ze gezelschap van een blauw gestreept vriendinnetje, die een maandje jonger is. Dat zal een feest worden.

10 juni 2011
Dit was Jessie's lucky week. Een paar dagen geleden heeft ze haar tweede wormenkuurtje gehad en vandaag mocht ze mee naar de dierenarts voor haar 1ste enting en de chip. Zoals ik al had verwacht piepte ze niet eens. Het is een ongelofelijke bikkel.

28 mei 2011
Als het allemaal goed gaat, dan is er niet zoveel te melden. Jessie is nu permanent in de woonkamer en kan het met alle katten goed vinden. Het spelen met Kari gaat nog steeds erg hard, maar ze heeft geen korstjes meer in haar nek van het spelen met Kari. Ze wordt natuurlijk ook met de dag groter, dus ze bijt al flink van zich af. Ook de andere katten moeten het af en toe flink ontgelden. Ik vind dat wel goed, want ze heeft natuurlijk geen broertjes of zusjes en moet dus op een andere manier leren spelen.
Een paar keer per dag krijgt het hummeltje een bakje vlees of vis en ze is er dol op. De andere katten staan trouwens ook te dringen om de restjes te veroveren. Wat is het heerlijk als een kitten zo dol is op eten.
Jessie heeft inmiddels haar eerste wormenkuurtje achter de rug en daar heeft ze gelukkig geen last van gehad. Een paar blikken van: Bah, wat vies, was het enige. Gelukkig weet ze niet, dat er nog een paar volgen. Gelukkig gaat ze nog niet met de trap naar boven of klimt tot bovenin de krabpaal (halverwege is hoog genoeg) dus het is heel relaxt in huis. Genieten dus.

27 mei 2011
Vanavond is mijn weekend begonnen met een bezoekje aan de katten van Vincent en zijn dochter Sophie. Natuurlijk ging de meeste belangstelling uit naar de kleine Jessie, maar Doriath (de slijmerd) liet zich ook niet onbetuigd en er gingen weer bewonderende kreten uit naar Kari. Kari valt natuurlijk ook wel op tussen alle donkere poezen. Door autopech was het een kort bezoekje, maar dat wordt misschien nog wel een keer herhaald.

22 mei 2011
Jessie wil absoluut in de woonkamer zijn. Omdat ze zo goed als zindelijk is, behoort het verblijf in de kattenkamer dus tot het verleden. Ik blijf het nog een beetje griezelig vinden als ze met Kari speelt, omdat het zo hard gaat, maar Jessie zoekt haar elke keer op, dus ze vindt het beslist leuk. Vorige week voelde ik bij Jessie nog allemaal kleine korstjes in haar hals, maar dat is nu ook nauwelijks nog het geval. Het is een pittige tante, maar wel een knuffelaar. ALs ik haar bakje met eten niet snel genoeg klaar zet, begint ze te schreeuwen, als ik haar mee laat genieten van de Aldi-stokjes, dan bijt ze in de haast nog wel eens mis (in mijn vinger dus), maar omdat het allemaal signalen zijn, dat ze zich lekker voelt, geniet ik er evengoed van.

8 mei 2011
Het is moederdag maar voor Jessie maakt dat helemaal niet uit. Jessie is vandaag extra lang in de woonkamer, maar dat betekent dat ook ik Kari extra goed in de gaten moet houden, want sinds zij weer helemaal is opgeknapt, ziet ze het hummeltje als een leuke bewegende speelgoedmuis en aan het gepiep te horen, gaat het Jessie soms veel te hard.
Ayla geniet wel van haar moederdag, want ze grijpt nauwelijks in. Ze zal wel denken: "Zoek het maar uit, daar wordt je flink van".
Ik heb vorige week een paar potjes Hipp gekocht. Dat is babyvoeding, die alleen in Duitsland te koop is en het potje met biologische gemalen kip smaakt Jessie prima. Ze wil nog niets weten van kittenbrokjes geweekt in kittenmelk of in zacht voer voor kittens, maar Hipp is een schot in de roos. Ik ga morgen proberen of het biologische rundvlees ook zo lekker smaakt.

Gistermiddag waren Frea en Astrid op kraamvisite en we hebben vastgesteld dat Jessie steeds donkerder wordt. Het bruine vachtje zal op den duur wel verdwijnen en zal ze zwart schildpad met zilver worden. Dat is precies als haar moeder, maar dan met wat minder rood. Afwachten maar weer.

7 mei 2011
Vandaag is Kari weer helemaal de oude. Hoewel ze gisteren nog hoge koorts had, heeft ze toch wel weer gegeten en vandaag had ze weer praatjes voor 10. Ik hoef de koorts niet eens op te nemen om te zien, dat het weer terug is naar normale (38 graden) waarden. Gelukkig is ze weer stierlijk vervelend.

Jessie bivakkeert nog steeds het grootste deel van de dag (en nacht) op de kattenkamer. Of dat zo leuk is voor Jessie vraag ik me af. Voor Ayla is het in elk geval de uitvinding van de eeuw.
Eindelijk rust na een paar weken zoeken naar een plaatsje waar Ayla niet gaat slepen met haar dochter. Jessie woog gisteravond 530 gram en begint in mijn vinger te bijten en een beetje rondrennen. Ze wil nog niet snoepen van het kittenvoer, maar dat komt vanzelf wel.

5 mei 2011
Wat kan het toch raar gaan met jonge katten. Gister bleef Kari op haar Gourmet bankje liggen toen ik thuis kwam. Dat is raar, want ze komt MIJ altijd even begroeten, ze wilde niets eten, ook al niet de gewoonte en vanmorgen had Kari 40,5 graden koorts. Ik zat dus weer bij de dierenarts. Allard Hendriks is naast gewoon dierenarts vooral homeopaat en vond dus de koorts helemaal niet zo erg. Virale infectie, dus de koorts is een normale reactie van het lichaam. Gewapend met Novocam (pijnstiller) ging ik weer naar huis met de belofte om de volgende dag even te laten weten hoe het gaat.
Met Jessie gaat het nog steeds heel goed. Ik haal haar elke avond naar beneden, want ze moet natuurlijk wel goed gesocialiseerd worden en dat kost nu wat meer energie, dan wanneer ze met broertjes en zusjes in de bench in de woonkamer opgroeit. Maar het gaat als een zonnetje.

2 mei 2011
Kari is al helemaal gewend en is bijna net zo'n terrorist als Ayla. Als de kleine Jessie een beetje op haar moeder lijkt, dan kan ik de komende tijd mijn lol op. Ik heb het vanavond een beetje uitgeprobeerd. Jessie loopt al lekker rond en ik vond het wel tijd worden om haar kennis te laten maken met Kari. Nou, die was niet bepaald zachtzinnig, dus ik bleef op grijpafstand. Nu kan Jessie al wel tegen een stootje (489 gram), maar Kari is soms wel heel wild. Thara en Arwen vinden het kleintje leuk maar Kari ziet haar als een bijzondere variant kattenspeelgoed. Opletten geblazen dus.

30 april 2011
Het is vandaag Koninginnedag. Dat betekent dat in Nederland de winkels dicht zijn, dus ik ben naar Emmerich gereden om mijn voorraad kattenvoer aan te vullen. Binnenkort zal Jessie wel zelf gaan eten, dus ik moet me voorbereiden op voldoende kittenvoer. Jessie woog vanavond 458 gram en begint rond te lopen. De verhuizing naar de kattenkamer was een goede zet. Ayla vindt het geloof ik wel prima. Een paar keer per dag haal ik Jessie naar beneden, zodat ze kennis kan maken met de andere katten en natuurlijk met mij. Het is schattig om te zien dat ze mij al kent en aan komt waggelen als ik de kattenkamer in kom. Ik zal er morgen wat kittenspeeltjes naar toe brengen, want het is wel zielig zo'n kitten alleen.

28 april 2011
Vanmorgen vond ik Jessie in de kattenbak. Ik was zo verbijsterd dat ik er niet eens een foto van heb gemaakt. Toen ik Jessie weer terug op het lekkere vachtje had gelegd, zodat ze weer een beetje kon bijkomen, kreeg ze van haar lieve moedertje precies 10 seconden de tijd, voordat Ayla weer met haar dochter richting kattenbak ging. Ik heb dus weer alles naar mijn slaapkamer verhuisd in de hoop dat Jessie daar wat rust krijgt. Maar nee, toen ik vanavond uit mijn werk kwam, was Jessie tussen mijn kleren van gisteren gefrommeld. Ik heb vanavond de kattenkamer een dweilbeurt gegeven en ik zal Ayla straks met haar kind in de kattenkamer parkeren. Daar mag ze Jessie overal neerleggen. Ik zet de kachel een beetje aan, zodat ze het niet koud krijgt en er zijn geen snoeren of andere kat-gevaarlijke objecten. Ik word wel een beetje moe van die verhuizingen elke keer.

Jessie niet. Vanavond woog ze 420 gram en ze wordt morgen pas 3 weken.

26 april 2011
Gisteren is er een nieuw probleem op mijn pc ontstaan, waardoor ik alle mail van de afgelopen 10 jaar, incl. alle contacten ben kwijtgeraakt. Ik heb natuurlijk van alle bestanden een reservekopie, maar niet van mijn mail. Ik hoop dat iedereen waarmee ik wel eens mailcontact heb, mij binnenkort weer een berichtje stuurt, waardoor ik mijn adresboek weer kan opbouwen. Wat een drama.

Jessie lag vanmorgen weer naast de bak in plaats van erin. Ik heb dus de bak verwijderd uit de bench en een vachtje met warmhoud kussentje neergelegd. Hopelijk stopt Ayla nu eindelijk met slepen, want ik word er bepaald onrustig van. Ik heb in elk geval geen zin om nog een keer de wasmachine en droogtrommel te verplaatsen, omdat Ayla het daarachter een beter plekje vindt. De kleine Jessie groeit als kool. Ze is nu zelfs zwaarder als Hildor van het vorige nestje en dat was bepaald geen lichtgewicht. Ik hoop dat dit zo doorgaat tot einde kittentijd, want dit is heerlijk.
Ze begint een beetje door de kittenkooi te schommelen. Dit is beslist de leukste tijd van kittens.

25 april 2011
Vandaag is het 2de Paasdag en ik ben vanmorgen even naar de Kattenshow van Mundikat in de Rijnhal geweest. Het was er rustig en erg warm. Thuis was het trouwens ook warm, vooral onderin de linnenkast waar Ayla en haar dochter bivakkeren. Ik heb vanmiddag nog maar eens een poging gedaan om haar naar beneden te verhuizen. In de bench met deze keer de gordijntjes open. Hopelijk is dit naar haar zin. Aan Jessie zal het niet liggen, die keek haar ogen uit.

24 april 2011
Kari begint haar draai te vinden. Ze smikkelt lekker een bordje vlees weg, het blazen naar de andere katten (vice versa) is bijna verdwenen. Kari vindt het kitten Jessie nog wel doodeng. Ayla bewaakt haar dan ook stevig, maar dat mag natuurlijk ook. Als je maar één kitten hebt, dan ben je daar heel bezorgd om. Jessie ontgaat dit allemaal nog. Ze eet en slaapt voornamelijk en dat hoort ook zo.

 23 april 2011
Gisteren kwamen Gerrit en Marga op bezoek. Nee, niet alleen om de kleine Jessie te bewonderen, maar ze kwamen Kari brengen. Kari is mijn droompoes. Licht zilver schildpad met veel wit. Toen in het laatste nestje van Arwen geen zilver schildpadpoesje werd geboren en bij Gerrit en Marga wel, was het besluit niet zo moeilijk en gisteren was het eindelijk zover. Kari gedraagt zich als een echte zelfverzekerde Noor en alleen Doriath en Melrose grommen een beetje, maar Arwen daarentegen heeft zich onmiddelijk opgesteld als vervangende moeder.
Kari is niet verschrikkelijk onder de indruk en zo hoort het ook. Samen met Kari brachten Gerrit en Marga ook een minibankje (van de Gourmet-punten) die ogenblikkelijk in beslag werd genomen door de andere poezen. Vooral Doriath en Arwen vechten om deze heerlijke kattenligplaats.

Voor Jessie kwamen vanmorgen mijn vaste kraam-bezoekers Mieke en Theo Peters. Jessie lag weer heerlijk met Mieke te knuffelen, maar Ayla hield alles nauwlettend in de gaten.
Jessie gaat nog steeds als een speer. Ze woog vanmorgen 348 gram. Ayla doet het ook geweldig, hoewel ze regelmatig beneden bivakkeert. Zodra Jessie gaat rondlopen, zal ik nog eens een poging wagen om moeder en kind naar beneden te verhuizen. Nu nog maar even niet.

20 april 2011
De kleine Jessie groeit en groeit maar. Hoewel ze nog steeds samen met haar moeder onderin de kast woont, weegt ze inmiddels al dik boven de 300 gram. Niet slecht voor een kitten van 1,5 weken oud. Ik wordt steeds benieuwder of de kleur van het kleine meisje nu bijzonder is of niet. Ze is echt chocoladebruin, met crème en/of zilveren streepjes. Wie het weet, mag het zeggen.

18 april 2011
We zijn een paar dagen verder en er is weer veel gebeurd. Mijn laptop heeft het definitief opgegeven en ik heb nu geen FrontPage 2003 meer (zeker uitgeleend). Ik kan dus de website alleen maar updaten via een andere computer. Enfin, komt tijd, komt raad.
Met de kleine Jessie gaat het voortreffelijk. Ze woog vandaag 260 gram. Ze groeit elke dag tussen de 10 en 20 gram, dus dat gaat goed.
Met Ayla gaat het ook prima. Vandaag zijn de hechtingen verwijderd. Ik was wel onaangenaam verrast door de rekening van de Dierenkliniek. Natuurlijk is het niet fijn als de dierenarts om half 6 's ochtends uit bed wordt gebeld, maar 451 euro is wel heel erg veel. Enfin, daarvoor heb je dan ook een mooi kitten.
Van de dierenarts in Velp heb ik homeopathische korreltjes voor Ayla gekregen. Deze moet ik 8 weken dagelijks geven en dan zal er geen littekenweefsel in haar baarmoeder ontstaan. Hopelijk komt er nog eens een nieuwe kans op een nestje bij Ayla, want dit kitten ziet er veelbelovend uit.

Ayla en Jessie wonen weer in mijn slaapkamer. De verhuizing naar de kittenkooi heeft maar 2 dagen geduurd. Toen ging Ayla opnieuw met Jessie aan de wandel. Omdat de kittenkooi dicht zat, legde ze het kleintje steeds op het koude zeil van de kittenkooi. Dat leek me niet zo goed, dus ze is weer verplaatst naar de kledingkast en daar gaat het goed.

Gisteravond kwam nichtje Julie nog even kennismaken met Jessie. Ze lag zo lekker bij Julie te slapen, dan het bijna jammer was om haar weer naar boven te brengen.

14 april 2011
Mijn weekend is net begonnen. Nou ja, ik hoef niet naar mijn werk, maar ik ben beredruk. Morgen 2 afspraken, zaterdag bridgen in Rotterdam, zondag in Arnhem, maandag met mijn moeder op stap en 's middags naar de dierenarts om de hechtingen van Ayla te laten verwijderen. Tot die tijd heeft Ayla een jasje aan, want het zal me echt niet gebeuren dat ze de hechtingen op het laatste moment eruit haalt. Vanavond ben ik thuis, dus ik trek zo haar jasje uit en dan kan het allemaal even "luchten". Jessie is haar navelstrengetje kwijt en weegt bijna 200 gram, dus die heeft er duidelijk geen last van. Jessie heeft inmiddels door dat er een lekker warm schijfje (heatpad) in de bak ligt. Ze zoekt vandaag de warmte lekker op. Natuurlijk is Ayla het fijnst, maar als die even een rondje om is, dan ligt Jessie languit op de heatpad. Dit is een goede aanschaf. Zeker voor een eenzaam kitten.

De kans is vrij groot dat er morgen geen update van de website komt. Eerst deed de dvd-speler het niet meer, maar daar kon ik nog wel mee leven, gisteravond echter stopten ook de USB-poorten ermee en dan kan ik helemaal niets meer. De laptop moet dus ook naar de dokter. Hopelijk is er ook voor de laptop een medicijn en duurt het niet al te lang.

13 april 2011
Ik was al vroeg thuis, om 2 redenen. Ik heb een heatpad besteld, die ik vandaag kon ophalen en ik was natuurlijk heel benieuwd hoe Jessie het heeft gedaan met een ingepakte moeder. Beiden ging goed. De heatpad is een lekker warm plekje geworden in de bak onderin de kledingkast en Jessie woog zojuist 182 gram en haar oogjes gaan al een beetje open. Wat een bijdehandje. Ik maakte me de hele dag een beetje zorgen omdat ze vanmorgen niet was aangekomen. Ik heb het pakje van Ayla nog wat wijder geknipt en blijkbaar kan ze nu beter bij haar favoriete tepel. Vanmorgen lag ze tenminste uitgebreid te sabbelen en bijna 20 gram groeien is niet bepaald een slecht teken.
Terwijl Ayla lekker stond te eten, heb ik Jessie nog eens goed bekeken. Ze is echt donkerbruin met 2 witte voetjes (zilver????) Ik ben zo benieuwd wat het gaat worden. Ik zie in elk geval geen vachtpatroon, dus ze heeft het non-agouti van haar moeder.
Maar dat de oogjes al open gaan had ik niet verwacht. Ik ben weer helemaal blij.

12 april 2011
Ook vandaag moest ik de hele dag naar mijn werk. Ik voel me wel een beetje schuldig omdat Ayla de hele dag op mijn slaapkamer zit opgesloten. Aan de andere kant heeft ze nu niet veel anders te doen dan haar dochter te voeden. Dat kun je wel merken ook, want de kleine Jessie woog vanavond 162 gram. Hoe snel kan het dan gaan. Ik ben steeds aan het kijken wat voor een kleur het wordt. Ik hield de kleine Jessie net tegen mijn zwarte T-shirt, maar zwart is ze zeker niet. Donkerbruin, blauw . . . . . . . ik heb nog geen flauw idee. In elk geval groeit ze goed en dat is het belangrijkste.

Hoewel ik nog niet gezien heb, dat Ayla aan de wond van de keizersnee zit te likken, ben ik nog niet vergeten dat Melrose vier keer opnieuw gehecht moest worden. Toen ik vanavond twee rauwe plekjes ontdekte op de buik van Ayla, heb ik ogenblikkelijk een pakje gemaakt (bedankt Sabine) zodat ze niet aan de wond kan likken, met alle gevolgen vandien. Ayla vond het verschrikkelijk en wrong zich in allerlei bochten om het vervelende ding kwijt te raken. Tevergeefs. Ze moet er voor de komende paar dagen maar aan wennen. Alles beter dan terug naar de dierenarts voor nieuwe hechtingen. Ik heb de uitsparing bij de poten zo groot gemaakt dat Jessie wel bij de tepeltjes kan komen. Hopelijk houdt Ayla het een paar dagen vol.

11 april 2011
De rust is weer teruggekeerd in Balingshoek. Waarschijnlijk is de dip van de kleine Jessie van gisteren gewoon veroorzaakt doordat de melkproductie van Ayla op een zeer laag pitje heeft gestaan door de verdoving tijdens de keizersnee. De tabletjes van Ellen hebben misschien ook wel meegeholpen. De kleine heeft de groeispurt weer ingezet. Gisteravond een paar gram, vanmorgen een paar gram erbij en toen ik uit mijn werk thuiskwam woog het kleintje 142 gram. Dat gaat dus goed. Ayla is veranderd in een hele lieve knuffelige poes en dat is ook fijn. Moeder en dochter bivakkeren nog wel in mijn slaapkamer. Als de kleine Jessie wil rondlopen, zal ik nog eens een poging ondernemen om de kittenbench in ere te herstellen. Ik vind het namelijk veel leuker als de kleine went aan de dagelijkse geluiden. Daarnaast is het natuurlijk ook veel gemakkelijker allemaal. Maar goed, dat duurt nog wel een week of twee. Eerst maar eens verder groeien.

10 april 2011
Ayla heeft de kledingkast goedgekeurd. Ze is niet bij haar dochter weg te slaan en het kleintje ligt permanent aan één van Ayla's tepels. Ik kreeg dus de schrik van mijn leven toen ik vanmorgen vaststelde dat het kleintje 10 gram was afgevallen in plaats van aangekomen. Ik vermoed dus dat Ayla geen melk heeft.
Ik heb de hele dag geprobeerd om haar ook wat uit een flesje te laten drinken, maar daar heeft ze absoluut geen trek in. Ik heb dus ten einde raad maar mijn toevlucht gezocht in de maagsonde. Ik heb haar 2 keer ongeveer 2 ml KMR gegeven. De tweede vond ze nog erger dan de eerste keer, want ze schreeuwde het uit.
Ik heb vervolgens Ellen gebeld. Ellen fokt al heel lang Perzen en zit samen met mij op de opleiding Kattengedrag. Ik heb het kitten mee naar Tiel genomen in een verwarmd bakje en volgens Ellen is er niets met haar aan de hand, maar is het redelijk normaal dat Ayla na een keizersnee geen melk heeft. Ellen heeft geprobeerd om haar met een ander soort speentje wat melk te geven en ik heb wat tabletjes va Ellen gekregen die de melk productie van Ayla moet stimuleren.

Het is overigens een levendig kitten. Ayla was gelukkig niet in paniek toen ik na 3 uur weer thuis kwam, maar ging toch weer lekker bij haar dochter liggen. Toen ik haar favoriete stokjes pakte (om een pilletje te geven) was ze ook zo weer bij haar dochter weg.
De kleine Jessie is vandaag in elk geval niet verder afgevallen. Morgen moet ik werken, dus dan moet de trukendoos maar open.

9 april 2011
De eerste nacht van het kleine poesje zit erop, maar ging niet zonder slag of stoot. Ayla is het ene moment beslist niet in de stemming om haar moederrol netjes in te vullen, maar het andere moment overdrijft ze vreselijk. Het begon gisteravond toen ineens het kitten was verdwenen. Waar ik al bang voor was: het lag met Ayla achter de wasmachine. Daar kan ik dus niet zomaar bij. Goede raad was duur. Ik heb al mijn spierballen in de strijd gegooid en de droogtrommel van de wasmachine afgetild, de wasmachine aan de kant en het kitten teruggelegd in de kittenkooi. Jammer genoeg was Ayla het daar helemaal niet mee eens, dus met het kitten in haar bek, ramde ze tegen het deurtje van de kooi en dat vond ik weer geen goed idee. Hoewel ik de kittenkooi helemaal donker kan maken, had ze besloten dat ze daar niet wilde zijn. Ik heb dus de kattenbak en de voerbakjes naar mijn slaapkamer verplaatst en de bak met kitten onderin mijn kledingkast gelegd. Het raam dicht, de kastdeur op een kiertje en maar hopen dat dit een acceptabel alternatief was. Dat was het jammer genoeg maar eventjes. Ook hier liep Ayla met het kitten te slepen. Pas toen de kastdeur dicht was en het licht bijna uit, hield ze het een paar uurtjes vol. Om 4 uur vannacht had ze er genoeg van en wilde ze naar beneden. Ik ben dus maar even met haar meegegaan. Het kleine meisje had geen zin in een KMR, dus ik hoop maar dat ze bij Ayla genoeg te drinken kan vinden. Ze was gistermiddag in elk geval gegroeid, dus straks nog maar een keer wegen. Na een half uurtje heb ik Ayla weer terug in de kledingkast gezet en dat heeft ze vol gehouden tot kwart over 7. "Pluk de dag" gold dus ook voor mij. De kleine had opnieuw geen zin in KMR en toen ik Ayla na een tijdje weer terugbracht, ging ze fanatiek op zoek naar een tepel.
Voor de namen zoek ik altijd iets leuks uit de mythologie van Tolkien en deze keer kreeg ik enkele namen door Dik Buser. Ik kon geen Nederlandse namen met een J vinden, dus het Engelse Jessamine komt deze keer van Dik (het zal wel Jessie worden).
Ayla heeft tot nu toe geen enkele behoefte om aan de wond van de keizersnee te zitten, dus dat gaat tot nu toe goed.

8 april 2011
Vannacht begon de bevalling van Ayla, maar het duurde allemaal veel te lang, dus om half 6 heb ik naar de nooddienst gebeld van de Dierenkliniek in Dieren. Ik kon om 6 uur terecht en waar ik al bang voor was: Keizersnee. Het eerste kitten was dood (crème gestreept poesje, voor zover ik het kon zien), maar bij het tweede kitten zat er leven genoeg in. Om half 8 was ik weer thuis met een gehavende slome moederpoes en een kitten, dat niet wilde drinken.

Inmiddels heeft het kitten wat KMR uit een flesje gedronken en is Ayla aan het poetsen. Hopelijk gaat de afloop van de keizersnee beter als na de geboorte van nestje 4. Toen is Melrose tot 4 keer toe opnieuw gehecht omdat de wond steeds open werd getrokken (zowel door Melrose als door de kittens). Ayla is een kanjer, dus ik heb er alle vertrouwen in dat het deze keer goed gaat. Het kitten weegt 116 gram en is waarschijnlijk een schildpadpoesje. Ik kan niet zien of er veel rood op zit, maar ze heeft in elk geval een crème voetje en de rest is waarschijnlijk blauw. Ze ligt in lekker samen met haar moeder op het warme kussentje. Nu eerst een uurtje slapen.

7 april 2011
Ik heb vanmorgen de dierenarts geraadpleegd, want het duurt me nu echt te lang. Ik heb een flesje Caulophyllum 30 gekregen. Dit is een homeopathisch middel om de bevalling op te wekken. Om de paar uur moet ik Ayla een pipetje geven. Als er morgen tussen de middag nog niets is, dan gaat de dierenarts de kittens met de keizersnee halen. Daar zit ik echt op te wachten, maar niet heus. Ayla zelf maakt het voorlopig niets uit. Ze eet goed, slaap veel en is heel relaxed. Ik ben dat zo langzamerhand niet meer.

6 april 2011
Vandaag is het de 68ste dag na de dekking en het is nog steeds rustig. Vandaag werk ik thuis, want de kittens van Ayla moeten toch een keer komen. Gisteren heeft buurvrouw Sabine opgepast, maar Ayla maakt nog helemaal geen aanstalten. Omdat ik maar 2 kittens verwacht, hebben ze natuurlijk lekker de ruimte en geen haast om ter wereld te komen, maar oei, oei oei, want duurt dit wachten lang. En Ayla zelf. . . . . . . die maakt het allemaal niet uit.

30 maart 2011
Gistermiddag kwam ik thuis met de kittens van Arwen, nadat ze hun tweede enting hadden gekregen. Ayla was opeens van plan om één van de kittens (Indis) voor zichzelf op te eisen. Gelukkig lukte het niet om haar mee te slepen naar een geheime plek, ondanks dat ze Indis hardhandig bij haar keel greep, nadat een achterpoot niet lukte. Na een uurtje was de behoefte blijkbaar voorbij en keerde de rust weer terug in Balingshoek.
Het maakte me wel extra nieuwsgierig naar de manier waarop Ayla haar kittens gaat opvoeden. Nog een paar dagen, dan weet ik het.

25 maart 2011
Vandaag ben ik met Ayla naar de dierenkliniek in Dieren geweest om haar zwangerschap op een echo te zien. Dat bleek onmogelijk, maar met een röntgenfoto kon de dierenarts zien dat er 2 kittens in haar buik groeien. Dat is niet zoveel, maar wel mooi voor een eerste zwangerschap. Nu hoop ik maar dat de kittens niet zo groot zijn, want het wordt tenslotte haar eerste bevalling. Ik kan trouwens op de röntgenfoto niets zien, maar de da heeft mij aangewezen waar ik de schedeltjes en de ruggengraatjes kon zien. Omdat de kittens al vrij groot zijn, lukte het niet met de echo, maar in elk geval zag ik een hartje kloppen.

Kunt u het zien op de foto?

11 maart 2011
Wel zwanger, niet zwanger, wel zwanger, niet zwanger, WEL ZWANGER

Vandaag krijgen de kittens uit nestje 9 hun eerste enting. Ik ben nog steeds aan het twijfelen of Ayla zwanger is, dus ze mocht ook mee naar de dierenarts. Allard Hendriks heeft Ayla gecontroleerd en hij zei met 99% zeker te weten, dat ze een volle zwangere buik heeft. Dat betekent dat er begin april opnieuw kittens worden geboren. Wel een beetje snel op nestje 9, maar ik probeer al bijna anderhalf jaar om Ayla te laten dekken. Ze wordt niet zo vaak krols, maar nu is dus eindelijk voor de eerste keer gelukt.
Ayla is een super mooie poes en Rambo een prachtige kater, dus ik ben reuze benieuwd wat dat gaat brengen. Ayla is zwart zilver schildpad (non agouti) en Rambo rood gemarmerd. Er is dus van alles mogelijk: Rode poesjes en katertjes, schildpad poesjes, Zwarte poesjes, gestreept, gemarmerd, non-agouti en alles met of zonder zilver. In elk geval hebben de kittens geen wit, maar wel grote oren. Spannend !!!!!!!!

29 januari 2011
Ayla is eindelijk krols geworden. Het wordt hoog tijd dat Ayla een keer haar eigen kittens krijgt, dus ik heb Rambo naar binnen gehaald. Rambo is inmiddels een geroutineerde kater, maar Ayla snapt er nog niet zoveel van. Enfin afwachten maar.

26 november 2010
Ayla is opnieuw getest op FIV/FeLV. Nu maar weer wachten op een nieuwe krolsheid, want Ayla wordt niet zo vaak krols.