13 juni 2013
Vandaag zijn de kittens precies 13 weken oud. Wat is het weer snel gegaan. Dinsdag zijn Anne en Inge op bezoek geweest bij Milo en ik ga hem straks naar Wageningen brengen. Zaterdag vertrekt Merijn naar Ingrid en Dennis. Dan is het weer rustig in huize Balingshoek. Ik hoop dat de kittens zich keurig gaan gedragen bij hun nieuwe blikopeners. Ik denk het wel, want hier waren ze ook voorbeeldig. Maar wat zal ik de jongens gaan missen.

6 juni 2013
Vandaag hebben beide mannen hun 2de enting gehad. Ik moest om 17.15 uur bij de dierenarts zijn en het ging allemaal van een leien dakje. Allard heeft ze allebei helemaal nagekeken en het zijn echte mannen. Ze piepten deze keer ook niet bij het prikje, maar ze werden dan ook niet opnieuw gechipt. Nog een weekje en dan gaat Enzo Merijn verhuizen. Bij Milo weet ik het nog steeds niet.

30 mei 2013
Mei is alweer bijna voorbij en het is de hoogste tijd om het laatste nieuws van beide kittens de wereld in te slingeren. De kittens zijn helemaal gewend aan een leven met de andere katten. Ze horen er inmiddels helemaal bij en ik kan met niet voorstellen dat ze alweer bijna verhuizen.

27 mei 2013
Als het allemaal zijn gangetje gaat met de kittens, dan is er ook niet veel te vertellen. Eigenlijk is het alleen maar fijn dat er geen plakoogjes zijn of dat er geen kittens zijn, die niet willen eten. Helemaal niets. Heerlijk, maar ja ook weinig te vertellen eigenlijk.

17 mei 2013
Wat een belangrijke dag voor de 2 kleintjes. Om 9.00 uur had ik een afspraak bij Allard Hendriks, die dierenarts. Ik had de gegevens van beide kittens al via de mail doorgegeven, dus de entingsboekjes lagen al klaar.
Beide kittens hebben hun eerste APK gehad. Over Merijn maakte ik me natuurlijk helemaal geen zorgen, maar ik was toch blij dat ook alles bij Milo alles weer helemaal goed is. Ik wist dat natuurlijk allang, maar toch fijn als de dierenarts dat ook vindt. Voorzien van enting tegen niesziekte, kattenziekte en een chip  ging ik weer naar huis. Zoals echte kerels was Merijn aardig aan het piepen. Wat een Boswatje. Donderdag 6 juni, als de kittens 12 weken oud zijn, krijgen ze hun 2de enting, maar ondertussen kan ik nog lekker een paar weken genieten.

13 mei 2013
Het is vandaag maandag en ik heb zojuist een afspraak bij de dierenarts gemaakt voor de eerste enting en een chip. Vrijdagmorgen om 9 uur worden de beide jongens verwachten dan maar hopen dat het kerels van stavast zijn, want zo leuk is zo'n chip niet. Deze week gaan ook de aanvragen voor de stambomen de deur uit en dan staat het vast dat het om echte Noorse boskaters gaat.
Na mijn advertentie voor Milo op kitten te koop, kreeg ik meteen een reactie, maar hoe enthousiast deze mevrouw ook was voor mijn zwart-witte kanjer: ik heb daarna niets meer gehoord, dus dat is weer over, denk ik. Milo is een geweldige kat aan het worden. Leuk om te zien, lekker bijdehand en vreselijk lief. Hij is bijna een kilo zwaar, dus er staat hem niets meer in de weg om een stevige Noorse boskater te worden. Merijn Enzo is dat al. Meneer woog gisteravond al bijna 1300 gram. Allemaal niet verkeerd voor kittens die pas 8,5 week oud zijn.

7 mei 2013
Gisterenavond heb ik voor Milo een advertentie geplaatst op Kitten te Koop. Na het gedoe met zijn platte borstkas gedurende de eerste weken is hij hier inmiddels helemaal overheen gegroeid. Zijn borstkas is weer helemaal in orde en zijn ademhaling gaat niets sneller meer dan die van Merijn. Hij speelt dat het een lieve lust is en hij woog vanavond zelfs even 914 gram. Dat was na een blikje Gourmet Konijn en dat is morgenochtend wel weer minder als hij de kattenbak heeft bezocht, maar toch . . . . .
Ik ga me opmaken voor de eerste enting volgende week en een chip in de beide kleine lijfjes (ahhhhh, zielig), maar wat ben ik blij.

4 mei 2013
Vandaag kwam er bezoek voor de kleine Merijn en hij deed ongelofelijk zijn best om goed voor de dag te komen. Hij gaat dus definitief verhuizen naar Sittard om bij Ingrid en Dennis te gaan wonen. Daar woont kater Sjimmy ook al, dus die kan zijn borst vast nat maken. Natuurlijk gaat dat pas gebeuren als Merijn groot genoeg is, maar dan kan ik hem vast leren dat hij straks naar de naam Enzo moet luisteren.

1 mei 2013
De kittens zijn vandaag 7 weken oud en gaan nog steeds als een speer. Vandaag heb ik een paar harnasjes uitgeleend aan een mevrouw met Britse Korthaarkittens, waarvan een schattig poesje ook een Flat Chest had. Ik kon ze geruststellen terwijl Milo rond rende. Hier gaat het geweldig met de twee mannen. Aankomende zaterdag komt er bezoek van Ingrid en haar man uit Limburg die een maatje zoeken voor hun andere kat. Ik hoop dat Merijn laat zien dat hij perfect is opgevoed, maar dat is afwachten.
Ik heb de beide kittens net een beetje Convalescence gegeven. Milo woog meteen 792 gram. Het is zo fijn, dat hij dat zo lekker vindt. Merijn vind het overigens ook feest, want hij probeert dat steeds te stelen, Ik maak dus maar 2 bakjes klaar, want het is ook zielig als er maar 1 zo iets lekkers krijgt.

29 april 2013
Milo woog vanmorgen 740 gram (na zijn dagelijkse Convalescence papje. Merijn nadert inmiddels de kilo. Ze zijn allebei zo vrolijk. Als ze achter elkaar aan rennen, da make ze het geluid van een kudde olifanten. Dat geldt zowel voor Milo als voor Merijn. Het gaat dus geweldig met de kittens.  Ze hebben helemaal geen last gehad van de ontworming. Soms gaan kttens vreselijk spugen, maar deze jongens niet dus. Ik heb inmiddels de meeste kitten-attributen opgeruimd. Dus geen kistjes meer in de buurt of harnasjes voor platte borstkastjes. Alleen nog maar kittenbrokjes, vis, vlees en Convalescence van Royal Canin. Daar slobbert Milo elke dag nog een paar keer een bakje van weg. Kari vindt het daarna een feest om Milo weeg schoon te lkken want erg netjes eet Milo niet. De pap zit overal. Behalve dat hij nog een beetje kleiner is dan reus Merijn, is er niets meer te merken van zijn gecompliceerde start. Het is een heel lief en bijdehand mannetje. Ik hoop dat ik geweldige verzorgers voor hem ga vinden.

26 april 2013
Het gaat heel goed met de kittens. Ze zijn heel zindelijk, lopen dag en nacht door de kamer (kunnen nog niet door het kattenluikje) en eten alles wat ik ze voor zet. Vooral Milo is dol op een bakje Convalescene van Royal Canin. Het slobbert natuurlijk ook makkelijk weg, maar hij vindt het heerlijk. Milo is een inhaalrace met Merijn begonnen. Hij gaat dat natuurlijk niet winnen, maar hij weegt toch al dik 600 gram. Merijn was gisteravond 860 gram en dat is natuurlijk best zwaar. Ze drinken allebei ook nog lekker bij Kari. Ik heb afgelopen week een paar zakjes Convalescence naar Gerrit en Marga van cattery Fulco gestuurd. Ze konden het in Friesland nergens krijgen en mijn dierenarts had het nog wel. Het opsturen was extreem duur, dus dat maakt de zakjes wel heel duur. Als Gerrit en Marga nog meer willen hebben, dan moeten we maar een andere truc bedenken, want dit was niet leuk. Ik ben eindelijk begonnen met de wormenkuurtjes. Omdat Milo nog niet zo lekker in zijn velletje zat, durfde ik dat niet eerder, maar nu wel. Ik denk troiuwens niet dat het erg is. Kari is ontwormd en ik heb geen vlo kunnen ontdekken, ook niet bij de kittens, dus er is nauwelijks een risico.

21 april 2013
Ik ben weer terug en het is helemaal goed gegaan. Milo is een beetje gegroeid en ik hoef niet te dweilen. Ze hebben de hele avond lekker op schoot gelegen en Milo heeft een heel bakje pap weggeslobberd. Merijn heeft het niet nodig. Deze bootwerker weegt al 800 gram. De kittens hebben de krabpaal ontdekt. Merijn ligt al op de derde verdieping.

19 april 2013
Dit wordt een spannend weekend, want de kittens zullen het grootste deel alleen zijn. Natuurlijk is hun moeder en alle tantes er wel, maar ik zal er niet zijn om Milo steeds te wegen of zijn extra hapjes te geven. ALs ik vanmiddag vertrek, zijn alle kattenbakken extra schoon. Hopelijk hoef ik niet te dweilen als ik zondagmorgen weer thuis ben.

15 april 2013
De maandag is weer aangebroken en dat betekent dat Kari en haar zonen weer in de bench moeten blijven gedurende de tijd dat ik naar mijn werk ben. Het zal wel niet meer zo lang duren voordat de bench open blijft, want de kittens maken zelf al gebruik van de kattenbak met luikje die in de kamer staat. De bak in de bench is allang geen probleem meer. Merijn is nog steeds een lieve slaperd, terwijl Milo al zijn kilocalerieen die hij eet (alles wat ik neerzet) verbruikt door te rennen, te klimmen en te spelen. Hij groeit maar mondjesmaat, maar hij is heel er bezig de hele tijd. Het is een heerlijk mannetje van 520 gram (Merijn woog vanavond 780 gram). Pffft.

12 april  2013
Het is weer weekend en dat betekent genieten van de kittens. Milo weegt nu 470 gram en dat is nog steeds geen vetpot. Maar omdat hij zo leuk is en zo graag speelt, maak ik me maar niet meer zo druk. Het komt vanzelf wel weer goed, zoals altijd. Ik vond vandaag een keuteltje in de bench en Milo had vieze billen. Zou dat met elkaar te maken hebben?
Merijn is al dik over de 700 gram. Niet normaal gewoon. Hij speelt trouwens ook graag, maar slapen komt op de eerste plaats.

,      

10 april  2013
De kittens zijn vandaag 4 weken oud en gaan gewoon hun gangetje. Ik raak eraan gewend dat Milo niet of nauwelijks groeit en dat Merijn elke dag verbazingwekkend veel zwaarder wordt. Milo drinkt elke dag kittenmelk uit een pipetje en slurp van het koffiemelkpapje, maar wil nog geen vlees of vis. Wel af en toe brokjes. Milo speelt trouwens de hele dag als hij de kans krijgt. Merijn is een beetje lui, maar dat komt natuurlijk ook omdat hij al zo groot is.

7 april  2013
Gisterenavond kwam ik thuis na een bezoekje aan mijn moeder. Tot mijn grote genoegen waren beide kittens flink gegroeid. Merijn woog 580 gram, maar ook Milo was de 400 gram dik gepasseerd. De ademhaling van Milo lijkt ook een beetje langzamer te gaan (lees: meer normaal). Ik denk dat ze ook bijna aan de brokjes gaan beginnen en dan zijn ze niet meer helemaal afhankelijk van Kari. Die doet het trouwens geweldig, maar ik merk wel dat het tijd wordt voor wat minder moedermelk als het aan Kari ligt.
De andere poezen genieten mogelijk nog meer van de kittens dan ik, of zou het alleen om het extra eten gaan, dat ik dagelijks in de kittenkooi zet?  Zodra ik het deurtje open laat staan, is het binnen een drukte van belang. 2 kittens, 1 moeder en 3 tantes, het past allemaal maar net.

6 april  2013
Ik heb gisterenavond het harnasje afgelaten. Vanmorgen woog de kleine Milo 386 gram en dat betekent dat hij vannacht niet gegroeid is. Hij begon zo tegen te stribbelen toen ik hem weer in zijn WC-rolletje wilde hijsen, dat ik besloten  heb om het een paar dagen zonder te proberen. Ik heb wel geprobeerd of wat kittenmelk wil. Nou dat ging er wel in. Ik heb dus ook het papje van Gerrit en Marga gemaakt (volle koffiemelk, glucose en rijstebloem) Ook daar lustte beide kittens wel een paar likjes van. Milo was weer 6 gram gegroeid en alle beetjes helpen. Hij speelt trouwens wel alsof hij net zo groot als een bouvier is. Ik vind het weer een feest om naar te kijken.

5 april  2013
De dierenarts was woensdag heel tevreden over de kleine Milo, maar ik natuurlijk niet. Het mannetje gedraagt zich heel goed, maar groeit gewoon niet genoeg en ik vind dat zijn ademhaling nog te snel gaat. Zijn kleine borstkastje gaat zachtjesaan weer wat naar voren staan, maar blijkbaar nog niet genoeg, want hij voelt zich lekkerder met het harnasje aan dan zonder. Merijn heeft naruurlijk nergens last van, die groeit maar door (vandaag 530 gram), maar Milo kan wel een beetje hulp gebruiken. Volgens Judith, de dierenarts komt het weer helemaal goed als Milo een paar weken ouder is, dus ik geef hem de vieze antibiotica druppels om te voorkomen dat hij een longontsteking krijgt en ik dwing hem af en toe een beetje extra kittenmelk te drinken. Het blijft overigens wel een knuffelkitten, net als zijn rode broertje. Ik ben nu al zo dol op het tweetal. Gelukkig zijn er nog geen serieuze liefhebbers voor de twee.

2 april  2013
Ik heb de kittens inmiddels wat meer ruimte gegeven, door het kistje te verwijderen en een lekker dekentje met het warmhoud kussentje op de bodem te leggen. Het tweetal geniet zienderogen van de ruimte en hebben om beurten de hele kittenkooi al geinspecteerd. Natuurlijk hebben ze nog geen interesse in de etensbakjes en kattenbak van Kari, maar daar is het ook nog een beetje te vroeg voor. Ik laat het harnasje voorlopig nog maar om bij de kleine Milo. Ik heb het idee dat hij zich veel fijner voelt als hij het om heeft.
Maak ik me de hele zondag zorgen om de kleine Milo omdat hij niets van de melkbar van zijn moeder wil weten, is ie maandagmorgen weer gewoon 15 gram gegroeid. Ze gaan steeds leuker met elkaar spelen. Ik heb geen televisie nodig om mezelf te amuseren, Ik heb live beelden voor mijn neus. Heerlijk stel.

30 maart  2013
De kleine Merijn gaat als een speer. Milo groeit ook wel, maar dat gaat steeds nog een beetje op en neer. Hij weegt nu 340 gram en dat is prima voor een kitten van 2,5 week, maar Merijn is alweer boven de 400 gram,. Wat heel leuk is dat ze samen gaan spelen. Ze slapen natuurlijk het grootste deel van de dag, maar als ze wakker zijn dan beginnen ze over elkaar heen te buitelen, elkaar te bijten en te poetsen. Zooooo lief. Ik heb donderdag de harnasjes teruggebracht naar Siemen van AV Verden. Ik heb er inmiddels zelf een paar gemaakt, die Milo 's nachts omkrijgt. Hij heeft er weinig last van en ik voel me er een stuk beter door. Kari deelt de poetsbeurten nu met Ayla en Doriath. Die 2 zijn helemaal bezeten van de kittens. Ik moet oppassen dat Ayla niet opnieuw gaat roven, want de zoektocht van een paar jaar geleden naar een ontbrekend kitten ben ik nog niet vergeten.

27 maart  2013
Vandaag vieren we dat de kittens 2 weken oud zijn. Ik heb Milo verlost van het harnasje. Even een poosje aankijken hoe het gaat. Hij woog vandaag 322 gram. Datt is veel minder dan zijn rode broer (376) maar nog steeds ver boven het gemiddelde. Ik vind hem trouwens enig, maar ik ben sowieso dol op zwart wit en dan vooral als een kat zó grappig getekend is als de kleine Milo. Ze beginnen allebei een beetje rond te scharrelen in het houten kistje waar ze hun dagen op dit moment doorbrengen. Tante Doriath en tante Ayla maken ruzie wie er bij de kittens van Kari mogen liggen. Soms gaat het er zo heftig aan toe dat de kittens beginnen te piepen en dan maakt Kari een einde aan de bezoekjes; het moet tenslotte wel leuk blijven. Natuurlijk hebben de kittens er niets aan als de tantes erbij komen liggen. Tenslotte valt er geen druppeltje melk te bemachtigen bij de tantes, maar ze worden wel lekker stevig gepoetst en dat vinden de kittens heerlijk.

24 maart  2013
Het valt inderdaad niet mee om zo'n harnasje na te maken, Of het WC-rolletje is te slap, of het ijzerdraad te sterk . . . . ik heb er inmiddels al een stuk of 6 gemaakt, maar ik ben nog steeds niet tevreden. Ik kom trouwens wel in de buurt. Luiertape kan ik nergens kopen, maar ik heb inmiddels al een paar alternatieven. Nu nog oppassen dat het vachtje van de kleine Milo niet wordt vastgeplakt. Hij heeft er overigens nauwelijks ergens  last van, Hij weegt inmiddels boven de 300 gram en ligt af en toe lekker op zijn rug met een blik van: "Mij maak je niet gek"
Merijn gaat ook als een speer. Hij woog vanmorgen 314 gram, heeft zijn oogjes wijd open en is al een lekker bolletje. Heerlijk zo'n stel.

22 maart  2013
Hoewel Milo natuurlijk nog steeds zijn mooie harnasje aan heeft, voelt hij zich prima. Hij groeit weer en zijn oogjes zijn bijna helemaal open. Merijn is hem inmiddels in gewicht wel gepasseerd, maar ook Milo weegt inmiddels 260 gram en dat is niet misselijk voor een kitten van 9 dagen oud. Ik heb zelf geprobeerd een harnasje te maken, dan kan Siemen van AV Verden de zijne weer ongeschonden terug krijgen, maar het goede ijzerdraad waarmee het WC-rolletje zo mooi stevig blijft heb ik nog niet gevonden. Gewoon ijzerdraad is te slap en de plastic bloemstengels die ik heb meegebracht zijn veel te moeilijk te buigen.
Enfin, het gaat nog wel lukken.

21 maart  2013
De kittens waren gisteren een week oud en ik heb weer een heel avontuur achter de rug. Ik was zo trots op de kleine Milo die zo hard groeide. Nou inmiddels ben ik daar wel van genezen.
Zo goed bleek dat helemaal niet te zijn. Nadat de kleine Milo 244 gram was, stopte het groeien. Hij ging wat harder hijgen, wilde niet meer eten en toen ik gistermiddag een afspraak bij de dierenarts had gemaakt, woog het kleine zwarte mannetje nog maar 220 gram. Kijk, van een dagje wat minder of niet groeien, raak ik niet meer in paniek, maar ruim 20 gram afvallen is niet de bedoeling. "Heb je gezien dat zijn borstkas helemaal plat is?" vroeg Judith, de dierenarts. Nee dat zag ik pas toen zij mij erop wees. Bij de geboorte was er in elk geval niets van te merken. Hij is gewoon te snel grgroeid en omdat hij nog niet rondloopt (veel te jong) blijft hij op zijn buik liggen en dan wordt zijn borstkas helemaal plat en dat doet zeer en dan krijgt hij het benauwd. Gelukkig wist Allard, de andere dierenarts, dat dit ook al eens bij AV Verden was voorgekomen en dat Siemen een ingenieus harnasje had gemaakt van een WC-rolletje.  Daarmee kon een kitten tijdelijk niet meer op zijn buik en borst liggen en kreeg het snel genoeg weer een normale vorm. Ik heb meteen contact op genomen met Siemen en het harnasje opgehaald. Dezelfde avond dronk Milo weer bij zijn moeder en vanmorgen was hij weer 20 gram gegroeid.  Pfffft, ik denk dat Milo nog een weekje (of langer) in zijn WC-rolletje opgesloten blijft, maar hij is nu weer net zo blij als ik.

 18 maart  2013
Ze moesten zich vandaag alleen vermaken, want ik moest  weer aan het werk. Nou, dat ging goed hoor. Ik was om 18.00 uur weer thuis en Kari zat nog netjes in de bench,
De kittens zijn vandaag weer flink gegroeid en zijn hun navelstreng inmiddels kwijt.

17 maart  2013
Vandaag is het zondag en de laatste dag van mijn weekje vrij. De kittens kan ik met een gerust hart overdag alleen laten met hun moeder. Ze groeien als gekken. Vanmorgen waren beide kittens al 200 gram. Milo had deze mijlpaal zelfs al gepasseerd. Kari gedraagt zich heel anders dan bij haar eerste nestje. Ze is bijna niet bij haar kittens weg te slaan en dat was vorig jaar wel anders. Toen was ik blij dat de geroutineerde Arwen er bij was, die het goede voorbeeld kon geven. Nu weet Kari heel goed wat er van haar wordt verwacht en dat is aan de gewichten van de kittens ook wel te merken. Al Kari rond loopt in de kamer, zorg ik ervoor  dat de kittens een warm alternatief hebben door de heatpad via de magnetron in de kist te leggen en het is grappig om te zien dat de kittens er dan onmiddellijk op kruipen. Ik haal het meestal weg als Kari weer terug is, want zij geeft warmte genoeg en wil zelf echt niet op zo'n warm kussentje liggen.
Ondertussen houd ik het litteken van de keizersnee ook dagelijks in de gaten. Ik ben het drama van Melrose uit Nestje 4 nog lang niet vergeten. Geen zin in 4 x laten hechten, maar Kari en haar zonen laten het sneetje vooralsnog keurig met rust, dus dat gaat goed.

15 maart  2013
Kari en haar 2 mooie zonen beginnen al helemaal te wennen aan hun nieuwe bestaan. Kari heeft zich helemaal verzoend met een verblijf in de kittenkooi en de kittens groeien dat het een lieve lust is.. Je kunt goed zien dat de kittens eigenlijk een beetje te lang in de baarmoeder hebben gezeten, want hun nageltjes zijn al heel lang. Het zou mij niet verbazen als de oogjes ook veel sneller open gaan dan gebruikelijk met een dag of 8.
Vanmorgen heb ik een paar stukken walnotentaart naar de dierenarts gebracht. Iedereen had de weddenschap verloren over het aantal kittens dat er bij Kari geboren zou worden, maar ik ben zo blij dat het uiteindelijk toch goed is gegaan (al is 2 een klein nestje) dat ik toch iets lekkers bij de koffie heb gemaakt. Kari is trouwens prachtig gehecht, ze bloed niet meer en eet en drinkt alles op dat ik neerzet. Convalescence van Royal Canin  is overigens favoriet, maar ook de blikjes vlees en vis van Albert Heijn en Gourmet laat ze niet onbetuigd. Ik moet wel Melrose extra in de gaten houden, want die lust dat ook allemaal wel.

14 maart  2013
De eerste nacht van Kari en haar kittens is prima verlopen. Kari heeft veel melk, is alleen niet van plan om weken in de bench te blijven. Toen ik vanmorgen om half 6 even ging kijken, liep Kari vrolijk rond in de kamer en zat ze niet in de bench. Ik heb geen idee hoe laat ze is uitgebroken en dus ook niet hoe lang de kittens alleen hebben gezeten. Inmiddels heb ik de deurtjes gebarricadeerd en heeft ze zich blijkbaar voor dit moment verzoend met het idee om in de werpkist bij haar kinderen te blijven. De kittens maakte het allemaal niet uit, die lagen lekker warm tegen elkaar aan en hadden blijkbaar hun buikjes vol, want ze gaven geen kick. Om half 8 uur heb ik ze even gewogen om te checken of ze groeiden en dat zit wel snor. Waren ze gisteren toen ik thuis kwam van de da respectievelijk 116 en 126 gram, Vanavond, na zo'n 24 uur Balingshoek wordt het tijd om ze netjes voor te stellen

:13 maart  2013
Het zou een gedenkwaardige dag worden, maar dat wist ik nog niet toen ik om half 7 in de kamer kwam, Er lag wat vocht op de grond en Kari was van achteren helemaal nat: Vruchtwater.
Ik was toen nog blij dat de bevalling was ingezet, want anders had ik om 9 uur een afspraak met de dierenarts gemaakt voor een keizersnee. Buurvrouw Sabine, zoals altijd mijn steun en toeverlaat bij de geboorte van kittens was om 9 uur present om het wonder van een geboorte mee te maken, maar om 10 uur was het weer helemaal rustig. Zelfs het kopje van het kitten dat ik dacht te zien, was weer verdwenen. Na enkele telefoontjes met de dierenarts zijn we met poes Kari om 12 uur naar Velp gereden en na onderzoek hebben we besloten tot een keizersnee, want ondanks alle signalen dat de bevalling was begonnen, was er beslist geen kitten onderweg.
Gelukkig bleek tijdens de operatie dat er 2 levendige kittens in de baarmoeder zaten. Een klein nestje dus. maar ik was zooooo opgelucht. Bij de dierenarts was veel personeel aanwezig, zodat de kittens lekker werden drooggewreven, navelstrengetjes netjes afgebonden en doorgeknipt en Kari keurig gehecht en schoongemaakt. Ik hoefde niets te doen, dat zou thuis wel anders zijn geweest.

Ik was om half 3 weer thuis met 2 mooie katertjes en een wakkere moederpoes. Hopelijk vinden de kittens snel de tepeltjes van hun moeder, want bij de dierenarts lukte dat nog niet zo goed. Beide kittens hebben witte voetjes en een witte staartpunt en zijn allebei dik over de honderd gram. Of ze het zilver van hun moeder hebben geerfd, kan ik nu nog niet zien, maar dat komt wel. Nu moet eerst Kari helemaal opknappen en genieten van haar twee prachtige mannetjes.

11 maart  2013
Het is nog altijd veel te rustig bij Kari. Ik ben vanmiddag dan ook even naar de dierenarts geweest om te onderzoeken of er iets verkeerd zou zitten. Met Kari was alles goed. 37,9 graden en de kittens waren heel beweeglijk. Ik heb homeopathische korreltjes meegekregen om de bevalling op te wekken. Als ze er woensdagochtend nog niet zijn, dan gaat de dierenarts de kittens operatief halen. Dan is het dag 70 en meer dan de hoogste tijd. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat dit allemaal niet nodig is en dat de geboorte van de kittens gewoon begint. De dierenarts kon natuurlijk helemaal niet meer voelen hoeveel kleintjes er in de baarmoeder zitten, We hebben dus een kleine weddenschap afgesloten. De dierenarts en de assistente hebben 5 en 6 gezegd. Ik wacht het maar af. Eerst moet alles gezond tevoorschijn komen. Dan tracteer ik wel op wat lekkers bij de dierenarts. Ook al zitten ze er helemaal naast.

8 maart  2013
De kittens kunnen komen. De bench staat klaar. Ik heb 64 dagen geteld vanaf de eerste dekking en Kari zwelt langzamerhand op tot ongekende proporties. Vorig jaar zei de dierenarts nog dat er misschien wel 5 kittens waren, terwijl Kari helemaal niet dik was. Nu lijkt ze wel dubbel zo dik. Niet te hopen dat er ook een dubbel aantal kittens komt. Enfin, ik zal toch nog even moeten wachten.

23 februari 2013
Ik heb mijn vakantieweekje erop zitten (Egypte) en Kari is absoluut zwanger. Aan het begin van de maand kon ik het nog niet zo goed zien, maar nu is haar buikje al helemaal bol.
Ik ga één dezer dagen de kittenkooi naar beneden halen en in gereedheid brengen voor nieuw leven. Ik vind het altijd weer zoooo spannend. Hopelijk worden het net zulke knuffelkittens als het vorige nestje van Kari en Rambo.

3 januari 2013
Kari is plotseling vreselijk krols geworden en ik heb voor vanmiddag meteen een afspraak bij de dierenarts gemaakt voor haar Snap-test. Door de ongeplande zwangerschapvan vorig jaar was Kari immers nog niet getest. Natuurlijk was het allemaal in orde, dus Kari is nu samen met haar grote vriend Rambo. Ze kunnen het natuurlijk prima vinden samen (wie kan het nu niet goed met Rambo vinden). Als alles loopt zoals ik hoop, dan zijn er half maart weer kittens in Balingshoek.