Kittendagboek nestje 17                                                     
 
Terug

5 januari 2018
Vandaag begint de 3de poging voor Ollie om Silke zwanger te maken. De vorige keren was Silke niet echt onder de indruk van deze prachtige man, maar ik geef de moed niet op.

23 februari 2018
Vandaag had ik een afspraak met de dierenarts. Vorige week viel mij de dikke buik van Silke op, maar omdat ik geen tekenen van een zwangerschap kon vinden, wilde ik een echo om het zeker te weten. En ja hoor, Allard zag drie kittens met kloppende hartjes op de foto en die worden over ongeveer 2 weken geboren.
Ik moet dus nu snel de kittenkooi in gereedheid brengen, kittenmelk in huis halen, de website bijwerken, het fototoestel opladen en op mijn werk regelen dat ik thuis kan zijn als de kittens geboren worden.

10 maart 2018
Vandaag zette de bevalling in. Precies op tijd: dag 65 vanaf de eerste dag van dat Silke en Ollie bij elkaar waren. Om 13.05 uur werd het eerste kitten geboren. Een zwart meisje, maar hoe zwart kan ik straks pas goed zien. Een uurtje later kwam er nog een donker kitten, ook weer een meisje, want behalve zwart zag ik ook wat roods. Een als klap op de vuurpijl kwam een half uur later ook nog een rood katertje. Het zijn wel alle drie pukkies, maar Silke is ook niet zo groot. Ze zijn wel erg levendig en Silke is er dolgelukkig mee. Het was wel weer heel spannend; het was natuurlijk haar eerste nestje. Gelukkig was het niet de eerste keer dat ik een navelstreng moest doorknippen of een bekkie vrij moest maken. Maar alles is goed gegaan. Maar ook bij nestje 17 moet ik me laten verrassen. Ik dacht echt om 17.00 uur dat het klaar was en dat Allard, de DA, het heel goed had gezien: 3 kittens. Vanavond begon ik terecht te twijfelen.
Waarom had Silke nog steeds zo'n dikke buik? En mijn twijfel was terecht. Om 20.00 uur werd kitten 4 geboren en ruim een half uur daarna nummer 5. Wat een verrassing. Als ik dit schrijf, weet ik nog niet precies wat het allemaal is. Ik ben alleen nog maar flabbergasted. Ze zijn wel heel klein, maar doen het geweldig. Morgen meer.

         

11 maart 2018
De kittens zijn de nacht allemaal goed doorgekomen, al ben ik nog steeds verbaasd. Kitten 4 is blauw met wit (of heel erg zilver) en kitten 5 is gestreept. Het zijn allemaal kleintjes, maar inmiddels al goed gegroeid.

  

12 maart 2018
Vandaag was een vreselijke dag. Het schildpadpoesje wilde niet drinken (lees: groeien), de moeder van Peter werd vandaag gecremeerd en met mijn moeder gaat het ook helemaal niet goed. Ik ben de afgelopen nacht bezig geweest om het kleine poesje met een flesje wat te drinken te geven, wat maar heel af en toe lukte. Met het vooruitzicht de hele dag weg te moeten zijn, raakte ik aardig in paniek. Gelukkig mocht ik het poesje naar de assistente van de dierenarts brengen, zodat ik niet bang hoefde te zijn, dat ik haar te lang alleen liet. Buurvrouw Sabine heeft haar rond 6 uur weer opgehaald. Maar ook daar wilde ze niet drinken. Uiteindelijk is het poesje om 5 uur 's nachts overleden. En toen waren het er nog maar 4.


 

13 maart 2018
Maar deze 4 doen het uitstekend. Ze zijn alle 4 gegroeid, dus binnenkort hebben ze hun magere gewichten wel weer ingehaald. Ik durf ze nu ook hun naam te geven.
Katertje 1 (helemaal zwart) wordt Ragnor, Het rood gestreepte katertje wordt Ruby, Het zwart/zilver met witte poesje ga ik Rian noemen en het zwart zilver gestreepte kater wordt Robbie
Het zilver wat ik noem, weet ik nog niet helemaal zeker, maar beide kittens zijn lichter van kleur dan het zwarte katertje. Afwachten nog maar even.

        

17 maart 2018
Wat een week is dit. Gelukkig gaat het met de 4 kleintjes van Silke heel goed. Groeide het rode katertje de eerste paar dagen niet net zo snel als zijn 2 broertjes, volgens mij heeft hij nu de weg gevonden. De navelstrengetjes zijn allang verdwenen en ik zie hier en daar al een klein spleetje bij de oogjes. Joepie !!!!
Silke is een fantastische moeder. Ze wil de kittens bijna niet alleen laten. Eet bijna alles op wat ik neerzet (al blijft er een grote voorkeur voor rosbief) en de melkbar is de hele dag open.

           

De kittens zijn vandaag een week oud en kijk eens naar de gewichten.

18 maart 2018
Jippie, allevier de kittens hebben hun oogjes al open.

20 maart 2018
Ze gaan als een speer. Silke is dan ook een hele goede moeder. Hoewel ik bench steeds open zet, blijft ze bij haar kittens liggen. Was Silke voorheen alleen maar warm te krijgen voor rosbief, met haar kleintjes eet ze bijna alles. Er moeten alleen geen tantes in de buurt zijn, maar dat is gemakkelijk op te lossen. Heerlijk zo'n kanjer.

25 maart 2018
De kittens groeien goed. Ruby, het rode katertje is nog steeds wat kleiner dan de rest, maar ik weet zeker dat dat goed komt. Een paar dagen geleden had Ragnor, het zwarte katertjes een ontstoken oogje. Schoongemaakt en Cavasan erin en hopla, weer opgelost.  De kittens beginnen nu een beetje rond te kruipen en hebben hun oogjes wagen wijd open. Het is een heerlijk stel. Ik weet bijna zeker dat Rian en Robbie zilver zijn. Zo leuk. Silke durf nu een beetje rond te lopen in de kamer, maar is stikjaloers als ik een kitten pak. De is er dan als de kippen bij, omdat ze zelf geknuffeld wil worden. Als deze kittens dit niet van hun moeder meekrijgen, dan weet ik het niet.

     

 

30 maart 2018
Geen nieuws is goed nieuws. Robbie groeit als een bezetene en Ruby blijft de kleinste (tot nu toe) maar ze groeien, eten en beginnen zelfs al een beetje met elkaar te spelen. Vooral Ruby vindt het geweldig om zijn broertjes of zusje in de poten te bijten. Dit doet natuurlijk  geen pijn, want tandjes heb ik nog niet kunnen ontdekken. Silke blijft net zo'n fantastische moeder als in de eerste dagen. Ik heb bij de dierenarts een paar zakjes Convalescence gekocht om Silke te verwennen. Ze is er namelijk dol op en ze kan niet genoeg eten. Zakjes Gourmet en verse runderhart gaat er trouwens ook goed in, maar het papje wint het. Straks gaat ik wat kittenspeelgoed naar beneden halen. De kleintjes lijken zin te krijgen in stoeien en klimmen. Ik ben benieuwd.

         

 

4 april 2018
Gelukkig is er nog steeds niet veel te melden. Ja, de kittens hebben steeds meer aandacht voor elkaar. Een beetje spelen en ik heb ook al kleine tandjes gevoeld. Het zal nu niet lang meer duren voordat ze zelf gaan eten. Misschien kan ik wel proberen of ze al wat pap lusten. Gisteren heb ik bij de dierenarts voor Silke nieuwe zakjes Convalescence gekocht  en een paar blikjes Hill's AD. Eigenlijk is dat alleen maar om haar te verwennen, want ze eet tegenwoordig hartstikke goed. Ze voelt vast dat haar kittens het nodig hebben dat ze goed eet. Robbie en Ragnor groeien als gekken, Rian doet het voor een poesje ook best goed. Ruby blijft nog een beetje achter, maar volgens de dierenarts is het een prima gezond kitten (ik heb hem even laten checken). Waarschijnlijk gaat hij zijn broers achterna zodra hij zelf gaat eten. Ik wacht het af. Zaterdag ga ik starten met de eerste wormenkuur. Ik heb gisteren een nieuwe tube Flubenol gekocht. De rekening was in elk geval weer aanzienlijk.

             

 

8 april 2018
Gisteren is Petra Tonen op bezoek geweest. Ik ken Petra al jaren, want Petra heeft uit nestje 4 en 5 een kitten uit Balingshoek. De kittens van toen zijn inmiddels een dame en heer op leeftijd, dus het werd hoog tijd voor wat verjonging. Petra had haar oog laten vallen op Robbie, maar hier sloeg toch wel wat twijfel toe. Alle kittens zijn immers snoepies, maar uiteindelijk is Robbie definitief gereserveerd en zal in juni naar Blerick verhuizen. Ragnor begint kittenbrokjes te eten. Rian en Ruby drinken zelf water. Nu Robbie nog.
Vandaag hebben de kittens hun eerste wormenkuurtje gehad. Volgens mij vinden ze moedermelk lekkerder. Het is maar goed dat ze niet weten dat er nog een paar keer zo'n tube Flubenol langs komt.

       

11 april 2018
Ruby is Rian op 2 gram genaderd. Nog een paar dagen en dan is Rian, het poesje de lichtste van Silke's 4-tal (zoals het hoort). Waarschijnlijk komt dit omdat Ruby zo dol is op het rijstebloem papje. Ik kan de kittenkooi geen moment meer open zetten, want alle 4 de kittens gaan ervan door. Ruby wil het liefst op schoot, Ragnor rent ogenblikkelijk onder de bank. Rian zoekt een weg naar de keuken. Alleen Robbie blijft gelukkig in de buurt van de kittenkooi. Wel lastig hoor, want ik moet toch dagelijks ff bij de kattenbak van Silke. (Het kleine bakje wordt nog niet gebruikt). De kittens willen nog geen vlees of vis, maar dat komt vanzelf.

     

 

13 april 2018
Morgen wordt het een drukke dag in Balingshoek. Eerst bezoek voor Ruby en daarna komen Suzan en echtgenoot Ragnor bezoeken. Vandaag heb ik een nieuwe doos Convalescence gekocht bij de dierenarts. Het kost een hoop geld, maar Silke vindt het zooooo lekker (en Ruby nu ook), dat ik het er graag voor over heb. Ruby is trouwens, zoals verwacht,  zijn zusje voorbij qua gewicht. Nu ze zelf beginnen te eten, zal het ook wel snel gaan. Het is een heerlijk stel. Morgen zijn ze trouwens ook al weer 5 weken oud. Wat gaat de tijd snel.

           

 

21 april 2018
Ragnor gaat definitief naar Suzan en John in Eijsden. Ik heb er een prima gevoel bij. Hij wordt trouwens met de dag leuker. Ondanks het bezoek voor Ruby is hij nog steeds beschikbaar is. Onbegrijpelijk want het is zo'n lief mannetje en hij wordt steeds brutaler. Leuk hoor. De kittens krijgen dit weekend weer hun 2 wekelijkse wormenkuur. Wel opletten met de hoeveelheid pasta, want ze groeien nu zo snel.
Ragnor is aan het uitproberen hoe krabkarton werkt. Dat gaat al best goed, dus hij kan nu één van de krabpalen gaan proberen. Robbie wordt ook een prachtige kater. Hij poseert graag even voor een mooie foto.

                

28 april 2018
De kittens rennen nu definitief door de kamer. Ik kon ze niet meer in de bench houden. Inmiddels staan er op 4 extra plekken kleine kattenbakjes en als de volwassen katten daar nu maar eens vanaf blijven dan zijn de kleintjes al helemaal zindelijk. Als het al eens mis gaat, is dat mijn eigen schuld (eentje vergeten te voorzien van nieuw grit. De Convalescence is niet alleen een traktatie voor Silke, ook haar 4-ling slobbert elke dag een zakje weg. Brokjes vinden ze inmiddels ook lekker maar vlees kan hen geen van alle bekoren. M.u.v. dan van runderhart. Als ik Silke daarmee verwen, dan staan de kittens wel te dringen, maar al mijn kitten-blikjes zijn voorlopig nog niet in trek.
Ze zijn steeds heerlijk met elkaar of met iets dat ze tegenkomen, aan het spelen. Ik heb geen TV meer nodig hoor.
 

        

 

5 mei 2018
De kittens ontdekken elke dag weer nieuwe dingen. Deze week is het katten-hangmatje populair. Ik heb dat ding jaren geleden bij de Makro gekocht. Maar voor de kittens is ie helemaal nieuw en dus spannend. Bij de nieuwe Intrantuin in Duiven kon ik ook een nieuw behendigheidsspelletje niet weerstaan. Lekkere brokjes in de blauwe bakjes en hengelen maar. Melrose is tot nu toe de enige die het door heeft, maar de rest offert zich op om de brokjes op te eten. Het is genieten geblazen met een huis vol.

                       

10 mei 2018
Vandaag is het Hemelvaartsdag en ben ik lekker vrij. De hoogste tijd om het kitten dag c.q. weekboekje bij te werken. Morgen krijgt het 4-tal hun 1ste APK, enting en chip. Altijd weer spannend
. Robbie en Ragnor zijn nog steeds met stip de grootste twee, maar ook Ruby en Rian laten zich niet onbetuigd. Omdat het nogal veel werk is om de Europese paspoort-entingsboekjes te maken, heb ik gisteren alle gegevens van de kittens al naar de dierenarts gestuurd. Hopelijk kunnen ze daar alvast de voorbereiding doen.
Gisteren heb ik de stamboom van Ollie opgestuurd naar Felikat. Het wordt hoog tijd om de stambomen voor de kittens aan te vragen. Dat heb ik al eerder geprobeerd, maar dat lukt niet omdat Ollie nog op naam van Ilse van Voren stond. Dat is nu opgelost.

11 mei 2018
Ik moest al om 9.30 uur bij de dierenarts zijn voor de entingen en de chips. Wat een kanjers zijn het toch. Ze hebben geen piep gegeven. Allard (de dierenarts) vond de kittens prachtig. Ze hebben zich voorbeeldig gedragen. Ik ben altijd weer verbijsterd als ik die dikke naald zie, waar de chip mee wordt geplaatst. Allard doet dit het liefst als de kittens 9 weken zijn, want dan zit hun velletje nog zo los, dat ze het nauwelijks voelen. Ik ben nu in het bezit van 4 prachtige Europese paspoorten voor gezelschapsdieren. Alles was verder natuurlijk in orde, maar ik had niet anders verwacht. Ik was natuurlijk mijn fototoestel vergeten in de vroege ochtend, dus de volgende foto's heb ik met mijn telefoon gemaakt. Op naar de 2de enting.