Sofie

Op 27 maart 2006 hebben we helaas moeten besluiten om Sofie in te laten slapen.
Met Kerstmis werd Sofie ziek en na veelvuldig bezoek aan de dierenarts, opname in de dierenkliniek bleek dat Sofie's nieren niet meer werkten. 
Na de dialyse leek het met een speciaal dieet aardig goed te gaan. Jammer genoeg bleek dat maar van korte duur.
Om haar een verder lijden te besparen, hebben we besloten om haar een zachte dood te gunnen. Sofie was pas drie jaar oud. 

Ik ben Sofie en als ik het moet geloven ben ik per ongeluk geboren op 1 oktober 2002 bij Marissa. 
Enkele van mijn broertjes en zusjes leden aan het Syndroom van Down. Ik ben mede daarom een je-weet-wel poes.

Ik was altijd een heel slank tenger poesje. Toen Thara bij haar eerste nestje had, ontdekte ik het genot van eten en ik ontpopte mezelf tot 
een soort Bessie Turf. Helaas ben ik op rantsoen gezet en ben ik weer terug naar normale proporties. 
Ik ben geen held. Bij bezoek en onverwachte gebeurtenissen verdwijn ik onmiddellijk in de boekenkast en kom pas tevoorschijn 
als ik zeker weet dat er geen gevaar dreigt. Hoewel ik dagelijks oefen, kan ik nog steeds niet spinnen. Ik produceer een geluid dat ik het best 
kan vergelijken met het getjilp van een vogel of een cavia die de koelkast hoort. 
Ik ben wel een gezellige en lieve huisgenoot, maar zal nooit de boeken ingaan om mijn heldhaftigheid.

Ik ben dol op schrijven. In Noorderlicht (huisblad van raskattenvereniging de Noorman) schrijf ik de column 
(FiloSOFIEtjes) over mijn leven tussen de Noorse boskatten.